TÖVHİD
2 - Şəfaət haqqında (2)
13. Əbu Bəkr[1] (radıyallahu anhu) rəvayət edir ki, bir gün səhər Allah Elçisi salləllahu aleyhi və səlləm Sübh namazını qıldı. Duha vaxtına qədər oturduqdan sonra Allah Elçisi salləllahu aleyhi və səlləm güldü və yerinə oturdu. Hətta Zöhrü, Əsri və Məğribi qıldı və bu əsnada danışmadı. Axırıncı İşa namazını qıldıqdan sonra ailəsinin yanına getdı. İnsanlar Əbu Bəkrə (radıyallahu anhu) dedilər: "Soruş, gör Allah Elçisi salləllahu aleyhi və səlləm nə üçün belə etdi! Bu gün o, heç vaxt etmədiyini etdi”. Əbu Bəkr (radıyallahu anhu) ondan soruşdu və o buyurdu: "Bəli, mənə dünya və Axirət işlərindən olacaq şeylər ərz edildi. Birincilər və sonuncular bir yerdə toplanacaqlar. İnsanlar buna görə dəhşətə gələcəklər. Nəhayət, az qala onlar tərdən boğulduqları halda Adəmin (əleyhissəlam) yanına gedəcəklər və deyəcəklər: "Ey Adəm, sən bəşəriyyətin atasısan, Allah (Azzə və Cəllə) səni seçmişdir. Bizdən ötrü Rəbbinə şəfaət et!” O deyəcək: "Mən sizin üzləşdiyiniz hal ilə üzləşmişəm. Məndən sonra olan ulu atanız Nuhun yanına gedin. "Allah Adəmi, Nuhu, İbrahimin nəslini və İmranın nəslini seçib aləmlərdən üstün etdi” (Ali İmran, 33). Onlar da Nuhun (əleyhissəlam) yanına gedəcək və deyəcəklər: "Bizdən ötrü Rəbbinə şəfaət et, çünki, Allah məhz səni seçmiş və sənin duanı qəbul etmişdi! O, kafirlərdən yer üzündə bir nəfəri belə sağ qoymamışdı”. O deyəcək: "Mən buna layiq deyiləm, gedin İbrahimin yanına! Çünki, Allah (Azzə və Cəllə) onu özünə dost seçmişdir”. Onlar İbrahimin (əleyhissəlam) yanına gələcəklər. O deyəcək: "Mən buna layiq deyiləm, gedin Musanın yanına! Çünki, Allah (Azzə və Cəllə) onunla sözlə (vasitəsiz) danışmışdır”. Musa (əleyhissəlam) deyəcək: "Mən buna layiq deyiləm, gedin İsa ibn Məryəmin yanına! Çünki, o, (Allahın izni ilə) anadangəlmə koru, cüzam xəstəliyinə tutulanı sağaldar və ölüləri dirildərdi”. İsa (əleyhissəlam) deyəcək: "Mən buna layiq deyiləm, Adəm ovladının ağasının yanına gedin! Çünki, o, Qiyamət günü yerin birinci ondan aralanacağı kəsdir.[2] Muhəmmədin salləllahu aleyhi və səlləm yanına gedin, sizdən ötrü Rəbbinizə şəfaət etsin!” Onlar Cəbrailin yanına gələcəklər. Cəbrail (əleyhissəlam) də Rəbbinin yanına gələcək. Allah (Azzə və Cəllə) buyuracaq: "Ona izn ver və Cənnətlə müjdələ!” Cəbrail (əleyhissəlam) onunla gedəcək və o, bir Cümə qədər səcdəyə qapılacaq. Sonra Allah (Azzə və Cəllə) buyuracaq: "Başını qaldır, ey Muhəmməd! Söylə, sənə qulaq asılacaq, şəfaət et, şəfaətin qəbul olunacaq”. O da başını qaldıracaq və Rəbbinə baxdıqda yenə bir Cümə qədər səcdəyə qapılacaq. Allah (Azzə və Cəllə) buyuracaq: "Başını qaldır, söylə, sənə qulaq asılacaq, şəfaət et, şəfaətin qəbul olunacaq”. Gedib səcdəyə qapanmaq istəyəndə, Cəbrail onun iki əlindən tutacaq. Allah ona elə dua (qapısını) açacaq ki, onu heç bir bəşərə açmamışdır. Allah Elçisi salləllahu aleyhi və səlləm deyəcək: "Ey Rəbbim, fəxr etmədiyim halda məni Adəm övladının ağası və fəxr etmədiyim halda məni Qiyamət günü yerin birinci yarılacağı kəs olaraq yaratdın”. Nəhayət, o, Səna ilə Əylə arasında olan məsafədən də böyük hovuzun yanına gələcək. Sonra belə deyiləcək: "Siddiqləri şəfaət etmək üçün çağırın!” Sonra isə belə deyiləcək: "Peyğəmbərləri çağırın!” Elə peyğəmbər gələcək ki, yanında bir dəstə, elə peyğəmbər gələcək ki, yanında beş-altı nəfər, elə peyğəmbər də gələcək ki, yanında heç kəs olmayacaq. Daha sonra deyiləcək: "İstədiklərinə şəfaət etmək üçün şəhidləri çağır!” Şəhidlər şəfaət etdikdən sonra Allah (Azzə və Cəllə) buyuracaq: "Mən mərhətlilərin ən rəhmlisiyəm! Mənə heç bir şeyi şərik qoşmayanları Cənnətimə daxil edin!” Onlar Cənnətə daxil olduqdan sonra Allah (Azzə və Cəllə) buyuracaq: "Cəhənnəm oduna baxın, görün orada xeyir əməl edən bir kəsə rast gələ bilərsinizmi?” Onlar gəlib Cəhənnəm odunda bir kişi tapacaqlar. Ona deyiləcək: "Xeyir bir əməl etdinmi?” O deyəcək: "Xeyr, mən alış-verişdə insanlara güzəşt edirdim”. Allah (Azzə və Cəllə) buyuracaq: "Qullarıma güzəştə getdiyi kimi quluma güzəştə gedin!” Sonra Cəhənnəmdən başqa bir kişi çıxarılacaq və ona belə deyiləcək: "Xeyir bir əməl etdinmi?” O deyəcək: "Xeyr, lakin mən övladıma tapşırdım ki, mən öləndə məni yandırın, sonra üyüdün, toz halına düşdükdə isə məni dənizə aparıb küləkdə göyə sovurun. Allaha and olsun ki, aləmlərin Rəbbinin məni (diriltməyə) heç vaxt qüdrəti çatmayacaq”. Allah (Azzə və Cəllə) ona buyuracaq: "Niyə belə etdin?” O deyəcək: "Səndən qorxduğuma görə”. Allah (Azzə və Cəllə) buyuracaq: "Ən böyük padşahın səltənətinə bax! Həqiqətən, sənə elə bir səltənət və on misli veriləcək”. O deyəcək: "Sən Hökmdar ola-ola məni niyə məsxərəyə qoyursan!?” (Allah Elçisi salləllahu aleyhi və səlləm dedi:) Duha vaxtında güldüyüm adam bax budur”.[3]
14. Ənəs[4] (radıyallahu anhu) rəvayət edir ki, Allahın Peyğəmbəri salləllahu aleyhi və səlləm demişdir: "Həqiqətən, mən (Qiyamət günü) ayaq üstə ümmətimin sirat körpüsünün üstündən keçməyini gözlədiyim zaman İsa yanıma gəlib deyəcək: "Ey Muhəmməd! Bu peyğəmbərlər sənin yanına gələrək şikayət edir və ümmətlərin halı çox dəhşətli olduğu üçün Allaha dua edirlər ki, (və ya yanına toplanaraq Allaha dua edirlər ki,) Allah onları bir-birindən ayırıb istədiyi yerə (Cənnətə və ya Cəhənnəmə) salsın”. Həmin vaxt insanlar tər içində olacaqlar. Möminə gəlincə, bu ona zökəm kimi gələcək. Kafir olan kəsi isə ölüm bürüyəcək”. Allah Elçisi salləllahu aleyhi və səlləm deyəcək: "Ey İsa, sənin yanına qayıdanadək gözlə!” Allahın Peyğəmbəri salləllahu aleyhi və səlləm gedib Ərşin altında, heç bir seçilmiş mələyə və ya göndərilmiş peyğəmbərə nəsib olmayan məqamda duracaq. Sonra Allah (Azzə və Cəllə) Cəbrayıla belə vəhy edəcək: "Muhəmmədin yanına get və ona de: "Başını qaldır, istə, istədiyin sənə veriləcək, şəfaət et, şəfaətin qəbul ediləcək”. Mən ümmətimə hər doxsan doqquz insandan birinin (Cəhənnəmdən) çıxmasına şəfaət edəcəyəm. Mən Rəbbimə (Azzə və Cəllə) üz tutaraq dayanmadan, Allaha şəfaət edilə bilən hər məqamdan şəfaət edəcəyəm. Nəhayət Allah (Azzə və Cəllə) bunu mənə verərək belə buyuracaq: "Ey Muhəmməd! Ümmətindən bir gün olsa belə ixlasla "lə iləhə illəllah” kəlməsinə şəhadət verən və bunun üzərində ölən kəsləri (Cənnətə) daxil et!”[5]
15. Ənəs (radıyallahu anhu) rəvayət edir ki, Allah Elçisi salləllahu aleyhi və səlləm demişdir: "Mən Rəbbimə (Azzə və Cəllə) durmadan şəfaət edəcəyəm, O da şəfaətimi qəbul edəcək. Mən şəfaət etməyə davam edəcəyəm, O da şəfaətimi qəbul edəcək, hətta mən deyəcəyəm: "Ey Rəbbim! Məni "lə iləhə illəllah” deyən kimsələrə şəfaətçi et”. Allah buyuracaq: "Ey Muhəmməd, bu nə sənə, nə də bir kimsəyə məxsus deyildir. Bu Mənə məxsusdur. İzzətimə, Əzəmətimə və Mərhəmətimə and olsun ki, Mən "lə iləhə illəllah” deyən kəsləri odun içində buraxmayacağam”.[6]
|
